بوی عطرش هم خوب بود . خیلی خیلی خوب بود .
چندتا نفس عمیق کشیدم تا اونجایی که میتونم این بوی خوب رو حس کنم . نگهش دارم حتی برای چند ثانیه
حیف که بیشتر از این نمیشد مغازه دار رو معطل کرد . مردم توی صف منتظر بودند.
از فروشگاه اومدم بیرون
بوی عطرش هم خوب بود . خیلی خیلی خوب بود.
کاشکی برای من بود تا لباسم هم این بو را میگرفت …باز هم آدم به یاد فیلم آل پاجینو میافته.
حالا که نیست.
امشب این جمله رو اختراع کردم .
تنهایی میشه گریه کرد . ولی تنهایی نمیشه خندید.
سعید میگه تقصیر خودته … انگار میخوای از آدمها فرار کنی … آدم حس میکنه نمیخوای ادامه بدی …
بهش میگم اون شب توی جشن … همه گروه گروه پیش هم بودند .. من مثل ذرات گرد و غبار اون وسط ولو بودم … واسه همین پونزده دقیق بعدش برگشتم خونه .. یک شکم سیر زار زدم با صدای بلند !
بهش میگم چند روز پیش … چهارتا ایرانی توی لابی بودند … خیلی هم باهم صمیمی و خودمونی بودند … من هم اونجا بودم خب … وقتی حتی نگاه نمیکنند چطوری میتونم بپرم وسط جمعشون …. ؟
بهش میگم آخه من حس میکنم کسی تمایلی نداره با من صحبت کنه … یا بقول معروف از مصاحبت با من لذت ببره !!! . بهش میکنم وقتی با کسی صحبت میکن حس میکنم طرف میخواد زودتر بذاره بره … خب من هم نمیخوام کسی رو برنجونم یا مجبور کنم .. واسه همین خودم حس میکنم که باید زودتر طرف رو ولش کنم بره ! ….
سعید میگه نه اینطور نیست …
ولی من با تمام وجودم حس میکنم همین طوریه .
انزوا
That Day 